علی دایی سفیر توریسم ورزشی ایران!

کد خبر: 1718587/1

زمان: 14:21  
1399/08/21

بازدید: 3,021

بین شاخه‌های مختلف گردشگری، یکی از مهجورترین آن‌ها گردشگری ورزشی است که در این مطلب به بیان 2 مورد از معضلات گردشگری ورزشی پرداخته شده است.

به گزارش “آلانه” و به نقل از کوچیتا، یک ظرفیت جدی نادیده گرفته شده که دست‌کم دو جنبه مهم را در برمی‌گیرد. جنبه نخست، برگزاری اردوی آماده‌‎سازی برای تیم‌های حرفه‌ای است و جنبه دوم، گردشگری به سیاق هواداران تیم‌های گوناگون. در هر دو زمینه هم کشور ما پتانسیل‌های خوبی دارد که معمولا از آن استفاده نمی‌شود.

 
کمپ‌هایی که نداریم، تورهایی که نمی‌گذاریم

منهای امسال که شیوع کرونا، تنگناهای اقتصادی و دشواری سفر باعث شد تقریبا هیچ تیمی در لیگ برتر فوتبال راهی اردوی آماده‌سازی خارج از کشور نشود، طی سال‌های گذشته همیشه از این دست اردوها وجود داشته است؛ بطوری‎که اعزام تیم‌ها به خارج از کشور پیش از شروع هر فصل و بعضا حتی بین دو نیم‌فصل تبدیل به یک سنت رایج شده بود. البته باشگاه‌ها برای برگزاری این اردوها استدلال‌های خاص خودشان را دارند. آن‎ها ترجیح می‌دهند در تابستان به مناطق خنک‌تر و در زمستان به مقاصد گرم‌تر سفر کنند تا رنج تمرینات بدنسازی برای بازیکنان کاهش بیابد. حفظ آرامش تیم، دوری از هیاهو و افزایش تمرکز بازیکنان و کادرفنی هم از دیگر توجیهات نسبتا معقولی است که برای برگزاری این قبیل اردوها مطرح می‌شود.

 
در فوتبال ایران که با یک اقتصاد کدر و غیرشفاف مواجه است، طبیعتا اعداد و ارقام رسمی در مورد هزینه برپایی اردوهای خارجی مطرح نمی‌شود، اما به‎طور مثال در تیرماه سال 93 هزینه اردوی 11 روزه تیم استقلال در ترکیه از سوی مدیران این باشگاه حدود 45 هزار دلار عنوان شد که به‎نظر می‌رسد کمی دست پایین تخمین زده شده‎است. دو سال پیش همزمان با برپایی اردوی تدارکاتی پرسپولیس در وارژدین کرواسی، یک سایت محلی مدعی شد کمپ واراژدین و بقیه کسب و کارهای مرتبط با این اردو صد هزار یورو بابت حضور سرخپوشان درآمد داشته‌اند که این مبلغ غیر از هزینه هواپیما و جابه‌جایی بوده است. همه این‎ها درحالی‎است که اگر در ایران چند کمپ مجهز و استاندارد برای آماده‌سازی تیم‌های فوتبال وجود داشت، از بسیاری از این سفرها و دلارسوزی ها جلوگیری به‌‎عمل می‎آمد و می‎توانست بخش کوچکی از معضلات گردشگری ورزشی را پوشش دهد.

ایران با توجه به تنوع جغرافیایی شگفت‌انگیز، در هر مقطعی از فصل می‌تواند شرایط آب و هوایی مطلوب برای تیم‌ها فراهم کند. در فصل گرما مناطق خنک‌تر در آذربایجان‎ غربی و شرقی و مکان‎هایی شبیه آن و در فصل سرما جنوب کشور مثل کیش و قشم و بوشهر بهترین مقصد برای تیم‌های ورزشی هستند، اما افسوس که امکانات کافی در این مناطق وجود ندارد. جالب است که مسئولان پیشین فدراسیون فوتبال در یک مقطع از احتمال مشارکت جزیره کیش در میزبانی از جام‌جهانی 2022 قطر سخن می‌گفتند، اما این جزیره حتی یک کمپ معمولی برای اسکان و آماده‌سازی تیم‌های داخلی هم ندارد! شاید علی دایی از معدود مربیان ایرانی باشد که به خاطر ارق شخصی‌اش، هرکجا سرمربی می‌شود در تابستان تیمش را به جای خارج از کشور، برای آماده‌سازی به اردبیل می‌برد و این مساله به رونق اقتصادی محل هم کمک می‌کند.

حسرت تورهای هواداری

جنبه دوم از ظرفیت‌های مغفول‌مانده و معضلات گردشگری ورزشی، سامان‌دهی هواداران برای سفر همراه با تیم‌های محبوب‌ آنهاست. به‎عنوان نمونه اگر پرسپولیس در اصفهان بازی داشته باشد، می‌تواند با چند شرکت هواپیمایی و هتل در شهر میزبان قرارداد ببندد و به هواداران خدمات با تخفیف ارائه دهد. در این صورت چند ده یا حتی چند صد نفر برای تشویق تیم راهی اصفهان می‌شوند، لذت می‌برند، فوتبال می‌بینند، شهر مقصد را می‌گردند و به گردش چرخ‌های صنعت گردشگری کمک می‌کنند. قاعدتا این موضوع می‌تواند در مورد همه تیم‌ها و شهرها وجود داشته باشد و در مجموع به یک عدد درشت تبدیل شود، اما متاسفانه در ایران این مسائل مهجور واقع شده است.

 
منبع  : koochita.com